Om het verhaal goed te beginnen, keer ik terug naar september 2019. Het moment waarop ik voor het eerst in mijn hele hogeschoolcarrière op al mijn vakken geslaagd was. YEEY! En dan nog even een throwback naar vele jaren terug waar mijn mama me beloofd had, dat als ik op alles zou slagen, ze samen met mij een citytrip zou doen.
En dus vertrokken we begin februari 2020 naar Lissabon. Intussen weten we dat dat de enige reis was, die we dat jaar zouden maken. En dus ben ik extra blij dat we deze belofte eindelijk konden waarmaken.
Na een korte vlucht kwamen we rond de middag aan in de luchthaven van Lissabon. We besloten om ook daar al een hapje te eten voor dat we de weg naar ons hotel zouden zoeken. We kopen snel onze 'Lisboa-card' waarmee we 72 uur al het openbaar vervoer kunnen nemen en hier en daar gratis toegang tot een museum of tuin hebben. Voor 72 uur betaal je zo'n € 42.
Aan ons hotel aangekomen, merken we dat de bekende tram 28 vlak voor de deur stopt, en dat we niet al te ver van het centrum zitten. Ideaal om overal makkelijk te geraken.
Castelo de São Jorge en de kleine straatjes verkennen
We beginnen onze reis met een bezoek aan Castelo de São Jorge. Het staat boven op een berg en je hebt er een prachtig uitzicht over de hele stad. Het kasteel is vandaag vooral een ruïne, maar krijgt dagelijks nog veel bezoekers. Ik liep er op de muren: dat is volledig toegelaten, er zijn zelfs trappen. Vanaf het Castelo zagen we al de Arco da Rua Augusta en we besloten om onze dag daar te eindigen.
Terwijl we het kasteel verlieten, liepen we langs de kleine straatjes waar we van dachten dat het Alfama was. Maar op het einde van onze reis hadden we pas door dat dat niet het geval was… jammer… we zullen nog eens moeten terugkeren.
Zonsondergang bij Arco da Rua Augusta & Praça do Comércio
De dagen zijn nog kort in februari en dus kregen we rond 18 uur al een zonsondergang. Langs het water op het plein is dat echt fantastisch, en veel mensen leken dat te denken. Na een korte rustpauze besloten we om met onze Lisboa-card de Arco da Rua Augusta te bezoeken. Omdat het al redelijk laat was, was dit een vrij rustige plaats om een prachtig zicht te hebben op langs de ene kant de winkel straat, langs de andere kant Castelo de São Jorge en langs nog een andere kant Praça do Comércio. Daarbij de zonsondergang was gewoon betoverend.
Na dat we de schoonheid bewonderd hadden en de zon zo goed als onder was, kozen we ervoor om op het plein een restaurantje binnen te gaan voor ons avondeten. Voor februari te zijn was het al de hele dag vrij warm, en we kozen er dus voor om buiten op het terras te eten.
We eindigden onze avond met een wandeling terug naar het hotel langs de win kelstraat en langs enkele toeristische attracties zoals de Santa Justa lift en Convento do Carmo, een oude ruïne van een kerk.
Langs alle pracht van Belem
Met een treinticket naar Belem (gratis trouwens dankzij onze Lisboa-card) ontdekken we deze prachtige en bekende wijk. We stappen uit aan de halte en we komen al meteen het eerste 'probleem' tegen. Mijn mama is bang van hoogtes en al zeker als dat bruggen zijn. Toch is deze brug de enige manier om van de treinhalte naar de stad te gaan. De treinsporen lopen namelijk langs de autoweg en zijn afgesloten met draad. De brug is dus de enige manier.
We passeren het museum Nacional dos Coches, maar we besluiten om dit later op de dag te doen. Het is ongeveer 10 uur in de ochtend en we stappen langs Jardim Botânico Tropical. We besluiten om een kijkje te nemen. Het is nog fris buiten en er hangt wat mist, maar dat maakt deze ervaring net iets mooier. Los van enkele tuiniers, zijn wij de enige aanwezig. In alle rust genieten we van de exotische boomsoorten en we zien zelfs af en toe een pauw. Één keer ben ik er zelfs bijna tegengelopen… hij verraste me volledig, ik schrok me een ongeluk…
Niet zo ver van de tuinen, bezoeken we Mosteiro dos Jerónimos. Persoonlijk ben ik nooit echt fan van kerken en kloosters, maar deze is prachtig bewaard en de architectuur is fantastisch. Met rijen aanschuivende mensen, steken wij mooi voor, want we kunnen opnieuw binnen zonder een extra ticket. Hoewel we de kerk zelf niet gezien hebben (want dat vroeg wel een ticket), konden we via het klooster wel van bovenaf een blik werpen op de kerk. De verschillende ruimtes binnen het klooster geven een ruim beeld van hoe het vroeger was.
Na ons bezoek was het tijd voor een middagpauze. We stopten bij een lokale bakker, waar er ook weer een lange rij was, en we kochten er de bekende Pasteis de Belem. Ze waren lekkerder dan verwacht en we begrepen meteen de hype. Na de middagpauze keerden we terug naar Museu Nacional dos Coches. Hoewel de auto's vroeger in een klassiek oud gebouw tentoongesteld werden, konden wij ze bezichtigen in een hypermodern gebouw. Het nam wat weg van de pracht van deze oude koetsen, maar het gaf ook de mogelijkheid om nieuwe technologieën te introduceren ter aanvulling van de tentoonstelling.
Voor de volgende twee bezienswaardigheden moesten we terug een brug oversteken. Mijn mama hoopte op een zebrapad, maar na een kwartier stappen waren we dat nog niet tegengekomen. De brug waar we op dat moment waren, vond ze nog slechter dan de eerste brug die we namen deze dag, dus keerde we terug naar die eerste brug. Een half uur later waren we dan eindelijk aan Padrão dos Descobrimentos die schuin over het water leunt. Een mooi monument waar velen even bij rusten.
Onze laatste activiteit in Belem was de bekende Torre de Belém. Hier konden we de hele toren bezoeken, wat best wel fijn was, maar ik had een beetje meer verwacht. Maar het kan ook gewoon zijn dat mijn verwachtingen te hoog waren voor een redelijk kleine toren aan het water. Het zicht was wel echt fantastisch. Om naar boven en beneden te gaan was de trap zo smal dat ze een rood en groen licht systeem hadden zoals in het verkeer.
Die avond zijn we naar het hotel gegaan met de tram in plaats van de trein waarmee we gekomen zijn. We stapten af aan een kleine lokale foodmarket waar we even binnen gingen en iets kochten om te eten. Om uiteindelijk weer met een avondwandeling richting ons hotel te gaan.
Een daguitstap naar Sintra
Op onze laatste volledige dag namen we de trein naar Sintra. Deze stad is bekend vanwege het geel oranje kasteel. Na een uurtje op de trein, komen we aan in het eindstation Sintra. Zodra je daar buiten stapt, word je opgewacht door tientallen gidsen en chauffeurs van tuktuk-achtige autootjes. Wij besluiten om zelf de juiste route te vinden en alles te voet te doen.
We beginnen onze wandeltocht langs het stadhuis van Sintra: Câmara Municipal de Sintra. We staan er even bij stil, maar besluiten om verder te stappen langs mooie tuintjes richting Palácio Nacional de Sintra. We bezoeken het kasteel en staan versteld van de Portugese schoonheid en de zichten die de ramen hier bieden. Vooral de keuken heeft uiteindelijk onze aandacht… daar dienen dus die twee torens voor.
Voor dat we aan onze klim naar boven beginnen, kopen we bij de lokale bakker broodjes. We smeren ons nog even in tegen de zon en starten onze klim. Het is prachtig en warm. Gigantische mooie natuur wisselt af met prachtige zichten over de stad richting de zee.
We wandelen langs Castelo dos Mouros en bezichtigen er de prachtige ruïnes. We bezichtigen niet het hele kasteel, maar de route die we gekozen hebben, zorgt er wel voor dat we er een groot deel van kunnen zien. Na een stevige wandeling met af en toe een korte pauze, komen we aan bij het Paleis van Pena. Dat beroemde geel oranje kasteel. We kiezen ervoor om het kasteel te bezichtigen. Ik denk dat we hier met gemak twee uur hebben rondgelopen, het bezoek binnen en vervolgens buiten meegerekend. Het was er druk voor een weekdag in off-season, maar meer dan de moeite.
We eindigde deze uitstap met een bezoek aan de tuinen van het paleis. Deze zijn prachtig, de natuur neemt hier helemaal over en het is bijna ongelooflijk dat er niet veel verder een hele stad ligt. De tuinen worden goed verzorgd en tekenen van winter waren hier niet te zien. Ondanks de vele bezoekers van het kasteel, is het duidelijk dat veel minder mensen de tuinen bezichtigen. Na ook hier even rond te wandelen, keren we op het gemak terug naar het station om de trein terug naar Lissabon te nemen. Het is intussen bijna 17u en we zullen pas rond 18u30 terug in Lissabon zijn.
Die avond zoeken we naar een restaurantje dat me was aanbevolen, maar eens dat we daar na lang zoeken zijn aangekomen, is het er te druk. Geen plaats voor ons. Geen probleem, dan keren we terug richting hotel. Het plein dat vlakbij ligt, heeft enkele gezellige restaurantjes.
Het bekende ritje op tram 28
Onze laatste dag is aangebroken, en we hebben maar tot kort na de middag om de stad te verkennen. We besluiten tram 28 richting eindstation te nemen. De tram waagt zich tussen alle smalle straatjes en moet soms wachten op de tram die van de andere richting komt. Hoe het voertuig in volle vaart door deze steegjes zoeft, is mij een raadsel, maar het geeft een unieke ervaring. We snappen de hype. Als we uiteindelijk na een uurtje toekomen aan de eindhalte, besluiten we om de weg terug te stappen.
We passeren nog meer kleine schattige steegjes in onze zoektocht terug naar bekend terrein. Na een lange wandeling en enkele verkeerd gekozen straatjes, belanden we terug aan Arco da Rua Augusta. Van daaruit kennen we de weg. We eten onze lunch op een lokale markt die niet ver van ons hotel georganiseerd wordt. We halen onze bagage op, en dan is het tijd om terug naar België te gaan. Nog geen maand later wordt er totale lockdown uitgeroepen. Jammer maar helaas, dit is de eerste en laatste reis van 2020.
Comentários